Ebabil kuşları, yaz aylarında Türkiye'nin dört bir yanında görülüyor. Binaların saçaklarına, yüksek kayalıklara ve eski yapılara yuva yapan bu zarif kuşlar, ilkbaharda Afrika’dan göç eder ve yaz sonunda tekrar yola koyulur. Gökyüzündeki ustalıkları sayesinde genellikle kırlangıçlarla karıştırılsalar da, ebabiller daha uzun ve sivri kanatlara sahiptir, ayrıca yere inmek yerine uçarken uyudukları biliniyor!
Ebabillerin en dikkat çekici özelliği, uzun süre hiç yere inmeden yaşayabilmeleri. Bilimsel araştırmalar, bu kuşların göç sürecinde 300 gün boyunca sürekli uçabildiğini ortaya koydu. Bu süre zarfında uçarken uyuyan, beslenen ve çiftleşen nadir canlılardandır.
Besin olarak sinek, sivrisinek ve küçük uçan böcekleri tercih eden ebabiller, özellikle şehirlerde artan haşere yoğunluğunu doğal yollarla azaltıyor. Bu yönüyle, ekolojik dengeyi destekleyen doğal haşere kontrolcüsü olarak önemli bir role sahipler.
Ancak ne yazık ki, hızlı kentleşme, modern binalarda yuva alanlarının olmaması ve iklim değişikliği gibi nedenlerle ebabil nüfusu tehdit altında. Uzmanlar, bu türün korunabilmesi için eski yapılardaki yuvalara dokunulmaması ve şehirlerde özel yuvalıklar yerleştirilmesi gerektiğini vurguluyor.
Ebabiller, aynı zamanda tarih boyunca birçok kültürde özgürlüğün, sabrın ve gökyüzüyle bütünleşmenin sembolü olmuştur. İslam kültüründe de önemli bir yeri olan ebabil kuşları, insanlık için hem sembolik hem de biyolojik açıdan kıymetlidir.