Hepimiz "sineye çekmek" deyimini, bir olaya sabretmek, sessiz kalmak, içine atmak anlamında kullanırız. Ancak bu deyimin tarihi kökeni düşündüğümüzden çok daha savaşçı bir geçmişe sahip!
“Sine”, eski Türkçede “göğüs” anlamına gelir. Okçulukta ise, yayı gererken okun göğüse, yani “sineye” kadar çekilmesi gerekir. Bu, okun daha güçlü ve etkili fırlatılması için kritik bir tekniktir. İşte bu teknikten doğan “sineye çekmek” ifadesi, zamanla mecazlaşarak "bir acıyı ya da zorluğu içine çekmek, sabırla taşımak" anlamını kazanmıştır.
Bu deyim hem fiziksel bir güç eyleminden hem de ruhsal bir dayanma biçiminden izler taşır. Yani hem savaşta hem hayatta direnç göstermekle ilgilidir.
Dil uzmanları, bu tür deyimlerin Türk kültüründeki savaşçı geçmişle, aynı zamanda sabır ve içsel güçle nasıl iç içe geçtiğini gösterdiğini söylüyor.