Kansız kurban, Türk halk kültüründe ve eski Türk inanç sistemlerinde önemli bir yere sahip olan, kan akıtılmadan yapılan kurban töreni anlamına gelir. Bu tür kurbanlarda hayvan kesilmez; onun yerine süt, yoğurt, buğday, ayran, bal, ekmek gibi ürünler doğaya, suya, ateşe veya yere bırakılarak kutsal varlıklara adanır.
Kansız kurban, özellikle Umay Ana, Su İyesi, Dağ Ruhu gibi doğa ruhlarına yapılan adaklarda yaygındır. Amaç, bir dileği gerçekleştirmek, bir hastalıktan kurtulmak ya da kötü ruhlardan korunmaktır.
Bu gelenek, Anadolu’da da “adak adama”, “yemek dağıtma” , "ağaçlara çaput bağlama" gibi biçimlerde devam etmiştir. Örneğin; bir çocuğun hastalıktan kurtulması için ekmek yapılıp kuşlara verilmesi veya bir ağacın dibine süt dökülmesi gibi uygulamalar bu kültürün devamıdır.
Modern inanç sistemleriyle birlikte önemini yitirmiş olsa da, kansız kurban anlayışı günümüzde hâlâ bazı geleneksel topluluklarda ve halk arasında sembolik adak olarak yaşamaya devam etmektedir.