Nahiye, Osmanlı İmparatorluğu döneminde ve Cumhuriyet'in ilk yıllarında kullanılan bir yerel yönetim birimidir. İlçe ve köyler arasında yer alan, daha küçük bir idari bölge olarak görev yapmıştır.
Genellikle birkaç köyün bir araya gelmesiyle oluşan nahiye, bölgesel yönetim ve idari işlerin yürütülmesinde ara kademe olarak işlev görmüştür. Nahiye müdürü veya muhtarı tarafından yönetilen bu birim, adli, mali ve idari konularda yerel halkın sorunlarının çözülmesinde önemli rol oynamıştır.
Cumhuriyet döneminde yerel yönetim reformlarıyla nahiye sistemi zamanla kaldırılmış ve yerini daha modern idari yapılar almıştır. Ancak tarihi kaynaklarda ve bazı bölgelerde nahiye terimi hâlâ kullanılmaktadır.
Nahiye, Osmanlı ve Türkiye'nin yerel yönetim tarihini anlamak açısından önemli bir kavramdır.
