🗣️ Kökeni Türkçeden Geliyor: "Gün" ve "İşık"
“Güneş” kelimesi, Türkçede "gün" (gündüz) ve "eş" ya da "ışık" köklerinden türediği düşünülerek şekillenmiştir. Eski Türkçede “Kün” kelimesi hem gün hem de Güneş anlamında kullanılıyordu. Zamanla bu kelime "Güneş" biçimini alarak bugünkü hâline kavuştu.
Dil uzmanlarına göre "Gün" + "eş" birleşimi, “günü var eden”, “ışık saçan varlık” gibi anlamlar taşır.
🌍 Farklı Dillerde Güneş: Her Biri Ayrı Bir Hikâye
-
Latincede “Sol” olarak bilinir. Roma mitolojisinde Sol, bir tanrı olarak anılır.
-
İngilizce "Sun", Germen kökenlidir ve proto-Germen “sunnōn” kelimesinden türemiştir.
-
Arapça “Şems” olarak geçer. Bu kelime aynı zamanda Kur’an-ı Kerim’de bir sureye isim olmuştur.
-
Fransızca “Soleil”, İspanyolca ise “Sol”dur.
Bu farklı kelimeler, Güneş’in tüm kültürlerde kutsal, merkezî ve vazgeçilmez bir varlık olduğunu gösteriyor.
🔥 Mitolojik ve Kültürel Boyutu: Tanrılaştırılan Güneş
Tarihin farklı dönemlerinde Güneş, sadece bir ışık kaynağı olarak değil, tanrı veya tanrıça olarak da kabul edilmiştir:
-
Antik Mısır’da: Ra, güneş tanrısıdır ve firavunlar onun soyundan geldiğine inanırdı.
-
Yunan mitolojisinde: Helios, güneş arabasını her sabah gökyüzüne çıkaran tanrıdır.
-
Türk mitolojisinde: Güneş, Umay Ana’nın ve Göktengri’nin sembollerinden biri olarak görülür.
