Folklor, bir toplumun anonim kültürel mirasını; yani sözlü edebiyatı, halk müziğini, danslarını, geleneksel oyunları, el sanatlarını ve inanç sistemlerini kapsayan geniş bir alandır. Terim, ilk kez 19. yüzyılda kullanılmaya başlanmış ve “halk bilgisi” anlamına gelmektedir.
Folklor, sadece bir eğlence unsuru değil; aynı zamanda bir toplumun kimliğini, yaşam biçimini ve ortak değerlerini yansıtan, kuşaktan kuşağa aktarılan bir mirastır. Düğünlerden cenazelere, doğum ritüellerinden bayram kutlamalarına kadar günlük yaşamın birçok alanında karşımıza çıkar.
Ege zeybeğinden Karadeniz horonuna, Orta Anadolu’nun manilerinden Doğu Anadolu’nun ağıtlarına kadar Türkiye’nin dört bir yanında yaşatılan folklorik unsurlar, kültürel çeşitliliği ve birliği aynı potada buluşturuyor.
Eğitimciler ve kültür araştırmacıları, folklorun sadece sahneye taşınan bir miras değil, aynı zamanda yaşayan bir toplumsal bellek olduğuna dikkat çekiyor. UNESCO tarafından da “somut olmayan kültürel miras” kapsamında değerlendirilen folklorik değerler, modern dünyada kültürel sürdürülebilirliğin önemli bir parçası olarak görülüyor.
